بروزرسانیشده در بهمن 6, 1400
گرده گل برای معده : گرده گل سرشار از ویتامین ها، مواد معدنی، عناصر کمیاب، آنزیم ها و اسیدهای آمینه است. این سوپر غذا همچنین منبع عالی آنتی اکسیدان است. ماهیت گرده گل عسل بستگی به گلی دارد که از کجا آمده است. کربوهیدرات و محتوای پروتئین می تواند از گونه ای به گونه دیگر متفاوت باشد.
گرده زنبور عسل از مخلوطی از گرده گل، شیره گوارشی زنبور عسل و شهد تشکیل شده است. هزاران سال است که در فرهنگ های خاص استفاده می شود، اما در سال های اخیر به طور فزاینده ای محبوب شده است و به دلیل مزایای بالقوه آن برای سلامتی شناخته شده است.
- برای درمان آسم، شرایط آلرژیک، ناتوانی جنسی، زخم معده خونریزی، بیماری ارتفاع استفاده شده است.
فهرست مطالب:
ترکیب گرده گل
گرده گل زنبور عسل یک ماده غذایی بسیار مغذی است. در نتیجه، می تواند در برخورد با مسائل سلامتی که به دلیل رژیم غذایی نامناسب ایجاد شده یا تشدید می شود، بسیار مفید باشد. ترکیب گرده گل می تواند بسیار متفاوت باشد، زیرا منابع گرده گیاهان بر اساس مکان در سراسر جهان، و همچنین بر اساس فصل و سال در یک محل مشخص متفاوت است.
در حالی که محتوای پروتئین گرده گل بین 2.5-61٪ گزارش شده است، محدوده متوسط حدود 24٪ است. گرده گل حاوی تمام 22 اسید آمینه است که انسان برای زنده ماندن به آن نیاز دارد و به ویژه سرشار از پرولین و هیدروکسی پرولین است که بلوک های سازنده کلاژن هستند. آزمایشات بالینی نشان می دهد که گرده گل خوراکی به سرعت و به راحتی توسط دستگاه گوارش انسان جذب می شود. بیشتر اجزای آن در عرض دو ساعت پس از مصرف مستقیماً از معده وارد جریان خون می شود. گرده به قدری منبع عالی پروتئین است که برای اکثر افراد، 30 گرم (دو قاشق غذاخوری) گرده در روز نیاز انسان به اسیدهای آمینه (پروتئین) را برآورده می کند.
گرده همچنین حاوی مونوساکارید، دی ساکارید و الیگوساکارید است. محتوای قند گرده زنبور عسل بین 15 تا 50 درصد است و میزان نشاسته گرده می تواند زیاد باشد (تا 18 درصد).
گرده گل حاوی حدود 200 آنزیم، کوآنزیم و هورمون (از جمله هورمون رشد) است که ممکن است حداقل تا حدی در انسان فعال باشد. گرده همچنین حاوی لیپیدها (چربی ها) عمدتاً به شکل اسیدهای چرب غیراشباع آزاد و همچنین لسیتین/فسفولیپیدها (ترکیبات اصلی در ساختار غشاهای بیولوژیکی) و فیتوسترول/کلسترول (پیش ساز اصلی اسیدهای صفراوی و هورمون های استروئیدی) است. .
گرده گل حاوی بسیاری از مواد معدنی است، هم عناصر ماکرو و هم عناصر اولیگو. اشکال زیست در دسترس از مواد معدنی که به تنظیم فرآیندهای آنزیمی کمک می کنند. فهرست طولانی عناصر معدنی موجود در گرده شامل: منگنز، آهن، فسفر، روی، مس، منیزیم، کلسیم، پتاسیم، سدیم، نیکل، بور، کروم، مولیبدن، ید، سلنیوم است.
همچنین تعداد قابل توجهی از ویتامین ها در گرده گل وجود دارد. ویتامین ها هم محلول در آب (هیدرو) و هم در چربی (چربی) هستند و اغلب به عنوان کوفاکتورهای آنزیمی عمل می کنند. این ویتامین ها عبارتند از تیامین (B1)، ریبوفلاوین (B2)، نیاسینیمید (B3)، اسید پانتوتنیک (B5)، پیریدوکسین (B6)، بیوتین (B7)، اسید فولیک (B9) و ویتامین های C و E.
رنگ های متفاوت گرده عمدتاً به دلیل فلاونوئیدهای مختلف (مثلاً قرمز، زرد، بنفش) و کاروتنوئیدها (مثلاً زرد و نارنجی) است که علاوه بر رنگدانه بودن، آنتی اکسیدان نیز هستند. همچنین نشان داده شده است که این ترکیبات دارای خواص ضد التهابی و ضد سرطانی هستند. سایر اجزای گرده عبارتند از: گنادوتروپین ها که بیضه ها و تخمدان ها را تحریک می کنند. ترکیبات استروژنی که در زمانهای مختلف با استروژنهای طبیعی بدن رقابت میکنند و جایگزین آنها میشوند. و روتین که ضد التهاب، آنتی اکسیدان است و می تواند تجمع پلاکتی را کاهش دهد.
هضم گرده و اثرات آن بر بدن
همچنان این شک وجود دارد که آیا دستگاه گوارش انسان می تواند ساختار گرده گل را بشکند و هضم کند؟! این موضوع در حیوانات نشان داد که مدت زیادی طول می کشد تا دانه گرده در دستگاه گوارش آنها، هضم شود. بر این اساس فرضیه ای شکل گرفت که برای هضم گرده در دستگاه گوارش حیوانات از مایع های هاضم استفاده می شود.
شواهدی موجود است که نشان میدهد دانه گرده توانایی پیش جذب (جذب مستقیم به جریان خون بدون هضم) در بدن سگ، خرگوش و انسان را دارد.
در آزمایشی که بر روی هضم گرده گل خشخاش و فندق در انسان صورت گرفت، مشخص شد تنها بخشی از گرده هضم می شود و توانایی هضم کربوهیدرات های گرده ۱۵٪ و پروتئین ها ۵۳% می باشد. بر این اساس، پیشنهاد گردید، هضم گرده در دستگاه گوارش انسان ناکارآمد بوده و برای هضم کامل آن باید روش های دیگری به جز مصرف مستقیم، بکار برده شود.
بسیاری از شرکتها عقیده دارند که با شکاف دادن و خرد کردن دانه های گرده، هضم آن بهتر انجام میشود.
همچنین تحقیقات زیادی بر روی قابل دسترس بودن مواد اصلی گرده در دستگاه گوارش انسان انجام شده است.
بهر حال یکی از روش های توصیه شده برای دانه گرده و سایر دانه های سخت هضم، خیساندن آنها برای چند ساعت در آب یا سایر مایعات می باشد.
مواد استخراج شده از گرده، فعالیت های آنتی اکسیدانی را بهبود می بخشد که بهترین روش، استخراج بوسیله الکل است. استخراج مواد آنتی اکسیدانی با آب نیز امکان پذیر است .
رمی چاووین، با خیساندن گرده در آب به مدت چند ساعت و عبور آنها از صافی، گردهی خالص بدست آورد. در کتاب اکراینی “خواص گرده گل در درمان بیماری ها”، از ترکیب رونشین گرده های خیس شده در آب، برای مصارف درمانی و دارویی استفاده می گردد.
بنظر می رسد بسیاری از ترکیبات فعال زیستی گرده، به این روش آزاد می شود. پس از آنکه گرده بوسیله دستگاه گوراش انسان هضم شود، شروع به متورم شدن می کند. آب جذب شده توسط دانه گرده باعث افزایش اندازه آن و فعال شدن آنزیم های گرده می شود. بدین طریق، پوسته دانه گرده شکسته شده و مواد آلرژی زا و آنزیم های آن آزاد می شود.
گرده برخی از غلات، در دستگاه گوارش بعضی از حیوانات و میکروارگانیسم ها تجزیه نمی شود، که این عدم تجزیه به علت مقاومت شدید اسپورو پولنین موجود در دیواره دانه گرده است. بنابراین تنها بخش میکروسکوپی از دیواره دانه گرده ارزش غذایی دارد.
گرده گل و اختلالات روده و معده
مطالعات کلینیکی زیادی روی اثر گرده زنبور عسل بر بیماری های روده و معده انجام شده است که در جدول زیر مشاهده می کنید.
جدول زیر اثر گرده گل زنبور عسل بر معده و روده :
محقق، تست بالینی | مصرف گرده، توصیه ها و نتایج |
---|---|
النورماند و چاووین اسهال، ورم و التهاب روده و یبوست مزمن | نتایج درمانی خوب |
جورجیوا، واسیلو ۴۰ بیمار مبتلا به زخم معده؛ درمان فقط بعنوان داروی ضد خونریزی معده | ۲ قاشق سوپ خوری گرده زنبورعسل به مدت ۱۰ روز، خونریزیمعده پس از ۲-۴ روز درمان شد. |
ریکشتوپایتیس و همکاران زخم معده (۷ نفر)، زخم اثنی عشر (۱۷ نفر) و ۴۵ بیمار با اختلالات دیگر | 5 گرم گرده در عسل به نسبت ۱ به ۱، مصرف ۳ مرتبه در روزبه مدت ۲-۴ هفته بصورت حل شده در ۱۰۰- ۱۵۰ میلی لیتر آب جوشیده (گرم)، نیم ساعت قبل از غذا |
ریکشتوپایتیس و یودووالکیس زخم های مزمن اثنی عشر (دوازدهه) و معده | 5 گرم گرده در عسل به نسبت ۱ به ۱، مصرف ۳ مرتبه در روز به مدت ۲- ۵ هفته، اسیدیته نرمال شده و افزایش از 1.1 به 5 |
پریدیتیس و همکاران پس از جراحی های زخم معده و اثنی عشر | 15 گرم گرده در نصف لیوان آب، ۲ مرتبه در روز بعد از صبحانه و نهار به مدت ۱۰ روز، درمان سوءهاضمه، افزایش تحرک دوازدهه، شاخص های خونی و کبدی نرمال می شود. |
بالشوشکیاویچ و همکاران ورم معده، زخم اثنی عشر | مصرف ۱۰ گرم گرده روزانه ۲ مرتبه به مدت ۱۰ روز، ترکیب با غذا یا هنگام انجام ورزش های فیزیکی |
باشماکو و چرنوو زخم معده و اثنی عشر، ورم مخاط روده بزرگ (کولیتیس) | مصرف گرده مخلوط با عسل به نسبت ۱ به ۱، ۳ مرتبه در روز، 5 روز اول قاشق غذاخوری، ۵ روز بعد قاشق دسرخوری (چایخوری) و پس از آن قاشق سوپ خوری به مدت ۱-۲ ماه |
ایوانوا، جاریمو زخم معده و اثنی عشر | یک قاشق غذاخوری در عسل به نسبت ۱ به ۲ (گرده به عسل)، ۳ مرتبه در روز یک ساعت قبل از غذا |
اثر گرده در درمان بیماری های گوارشی
تهیه آنزیم های گرده بر اساس عصاره آبی گرده و محتویات پروتئینی آن، موجب جدا سازی این آنزیم ها و اسیدهای آمینه می شود. این آنزیم ها بسیاری از بیماری های گوارشی نظیر انتروکولیت، پانکراسیت (التهاب لوزالمعده)، هپاتیت و التهاب کیسه صفرا را درمان می کنند.
در روش درمانی مشابه برای بیماری های گوارشی، مصرف روزانه ۴ قرص گرده گل پس از غذا به مدت ۱۵- ۲۰ روز توصیه شده است. آزمایش روی ۳۰ انسان با بیماری گوارشی در دو سطح کم و زیاد انجام شد که نشان داد التهابات سطح کم، بدین طریق بهبود می یابد.
آنزیم های گرده گل بسیاری از بیماری های گوارشی نظیر انتروکولیت، پانکراسیت (التهاب لوزالمعده)، هپاتیت و التهاب کیسه صفرا را درمان می کنند.
در پژوهشی، ۳۹ انسان مبتلا به پانکراسیت تیمار شدند؛ پس از ۵-۷ روز علایم نفخ و ورم معده کاهش یافت و بعد از ۹-۸ روز سایر علایم بهبود یافت.
عصاره گرده همچنین برای ۴۰ بیمار مبتلا به زخم معده استفاده شد؛ پس از ۱۰ روز از شدت بیماری این افراد بطور چشمگیری کاسته شد.
عصاره گرده همچنین روی ۶۰ نفر که به بزرگ شدگی کیسه صفرا دچار بودند، آزمایش شد که در نتیجه ی آن سایز کیسه صفرا کوچکتر شد.
عصاره چربی دوست گرده (LEOP) بوسیله انحلال گرده در ترکیبات غیر قطبی و روغن های گیاهی بدست می آید. این عصاره شامل بتا کاروتن، فلاونوئیدها، لیپیدها، اسیدهای چرب و ویتامین های محلول در چربی می باشد. این عصاره تا دز ۴۰ گرم بر کیلوگرم، فاقد سمیت برای انسان و حیوانات است.
LEOP بعنوان شیافی با نام پولن فن بصورت تجاری تولید شده است. این ترکیب در موش موجب افزایش فعالیت جنسی و کاهش بی میلی جنسی شد. از این شیاف می توان برای درمان بی میلی جنسی، سردی جنسی بدلیل هورمون های آندروژنیک و دیر انزالی، هموروئید و پروکتیت (التهاب راست روده)، استفاده کرد. مصرف این شیاف بصورت روزانه ۲ مرتبه به مدت ۱۵- ۳۰ روز توصیه شده است.
ترکیب تجاری دیگری که بر پایه عصاره گرده زنبور عسل و سوکسینیک اسید تولید شده است، پولنتار نام دارد. این ترکیب برای افزایش آمادگی جسمی موش در شرایط فشار فیزیکی مورد آزمایش قرار گرفت. این قابلیت بدلیل کاهش اکسیژن رسانی به بافت ها (درمان بیماری هیپوتوکسیا)، ایجاد میشود. همچنین این ترکیب موجب افزایش خون رسانی به بافتها بخصوص در مغز میشود.
خواص گرده گل برای معده و نفخ معده
مطالعات در آژمایشگاه نشان داده است که عصاره گرده گل مانع رشد تومور و تحریک آپوپتوز (مرگ برنامه ریزی شده سلول ها) در سرطان روده بزرگ می شود. [1]https://www.spandidos-publications.com/mmr/7/5/1555
خواص گرده گل برای معده: گرده گل مانع رشد تومور و تحریک آپوپتوز در سرطان روده بزرگ می شود.
در یک مطالعه، اثرات گرده گل بر رشد اندام های گوارشی در جوجه های گوشتی مورد بررسی قرار گرفت. در مجموع 144 جوجه گوشتی یک روزه به طور تصادفی و به طور مساوی به دو گروه به عنوان گروه کنترل و گروه گرده تقسیم شدند. گروه کنترل با جیره پایه تغذیه شدند، در حالی که گروه گرده با جیره پایه مکمل با 1.5 درصد گرده زنبور عسل در مدت 6 هفته تغذیه شدند. در پایان هر هفته، از 12 قطعه جوجه گوشتی که به طور تصادفی از هر گروه انتخاب شده بودند، اندام های گوارشی برای مقایسه به دست آمد. نتایج نشان داد که در مقایسه با گروه کنترل، پرزهای روده کوچک از دوازدهه، ژژونوم و ایلئوم در گروه گرده بلندتر و ضخیمتر بودند. این تفاوت در مراحل اولیه رشد، به ویژه در 2 هفته اول، معنی دارتر بود. گرده زنبور عسل در هفته اول و دوم به ترتیب 37.1 و 29.4 درصد در اثنی عشر، 28.1 و 33.7 درصد در ژژنوم و 18.6 و 16.2 درصد در ایلئوم طول پرزها را افزایش داد. علاوه بر این، غدد روده کوچک در گروه گرده با تراکم بالاتری توسعه یافتند و عمق غدد به طور قابل توجهی توسط گرده زنبور عسل در 2 هفته اول افزایش یافت. این یافتهها نشان میدهد که گردهی زنبور عسل میتواند به رشد زودهنگام دستگاه گوارش کمک کند و بنابراین یک مکمل غذایی بالقوه مفید برای شرایط خاص، مانند سندرم روده کوتاه است. [2]https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/17651063/
اکثر مردم در مقطعی از زندگی خود از نفخ معده، رنج می برند. معمولاً نفخ معده به دلیل خوردن غذای زیاد بعد از یک تعطیلات آخر هفته بزرگ، بلعیدن هوای زیاد یا حتی خوردن غذاهای گازدار ایجاد می شود. ایجاد برخی تغییرات کوچک در رژیم غذایی می تواند خطر بازگشت نفخ معده را کاهش دهد.
مدن یک متخصص تغذیه گفت: خوردن بیشتر گرده گل زنبور عسل یک راه عالی برای جلوگیری از نفخ است. او افزود که “ابر غذا” به هضم و عملکرد روده کمک می کند. [3]https://www.express.co.uk/
به گفته مدن، گرده زنبور عسل یکی از بهترین تسکین دهنده های استرس در طبیعت است. فقط یک قاشق چای خوری در روز گرده زنبور عسل برای جلوگیری از متورم شدن شکم کافی است.
مدن در کتاب خود به نام Beat Your Bloat می گوید: گرده زنبور عسل حاوی مقادیر زیادی ویتامین، مواد معدنی و اسیدهای آمینه ضروری است. این ماده به تغذیه هر سلول در بدن، کمک به هضم، افزایش متابولیسم، تنظیم عملکرد روده و روده، تقویت و تقویت بدن و سیستم عصبی آن کمک می کند.
این امر باعث می شود که گرده زنبور عسل به یکی از بهترین داروهای تسکین دهنده استرس در طبیعت تبدیل شود. بنابراین برای نفخ معده ما فقط باید یک قاشق چای خوری طلای طبیعت را به برنامه روزانه خود اضافه کنیم.
نفخ معده: گرده زنبور عسل به هضم و عملکرد روده کمک می کند.
پیشنهاد میشه مقاله عسل برای معده درد (عسل و زخم معده) و خواص بره موم برای معده و گوارش هم مطالعه شود.
منابع
سلب مسئولیت پزشکی: اطلاعات موجود در این محتوا "گرده گل برای معده و گوارش" به منزله توصیه پزشکی، تشخیص یا درمان نیستند. برای اطلاعات بیشتر همیشه با یک متخصص یا پزشک خود مشورت کنید.