بروزرسانیشده در دی 25, 1400
ویتامین های عسل: کلمه Vitamin ریشه لاتین داشته و کلمه Vita به معنای زندگی است. در نبود ویتامین ها، متابولیسم، پروتئین ها، کربوهیدرات ها و چربی ها در سلول های بدن دچار اختلال می شود و نمی توانند کاملا تجزیه شوند تا انرژی کافی تولید نمایند.
برخی از ویتامین ها، توسط باکتری های مفید در دستگاه گوارش تولید میشوند، اما برای تأمین تمامی ویتامین های مورد نیاز بدن نیاز به مصرف ویتامین ها از طریق غذا و مکمل های مصرفی روزانه خود داریم. ویتامین ها محلول در آب و چربی هستند. ویتامین های محلول در چربی (KADE) در بافت چربی بدن ذخیره می شوند و نیازی به مصرف روزانه آنها نیست. اما ویتامین های محلول در آب قابل ذخیره نیستند و ما باید روزانه آنها را مصرف کنیم.
ویتامین های عسل چیست؟ میزان ویتامین های موجود در عسل ناچیز است و نمی توان عسل را به عنوان یک منبع ویتامینی غنی در نظر گرفت. البته میزان نیاز روزانه انسان به ویتامین نیز اندک است و با مصرف روزانه دو تا سه قاشق غذاخوری عسل سهمی از ویتامین های روزانه مورد نیاز بدن تأمین خواهد شد. بیشتر ویتامین های عسل حلال در آب هستند و ویتامین های محلول در چربی به میزان بسیار اندک وجود دارد.
فهرست مطالب:
آیا در عسل ویتامین وجود دارد؟ آره، نه؟!
عسل ویتامین نداره؟؟ خب تقریبا 🙂
ما نمی توانیم بابونه را با درخت صنوبر یا کاکتوس مقایسه کنیم. چگونه عسل بابونه را با عسل درخت صنوبر مقایسه کنیم؟ ما نمی توانیم.
اما میتوانیم در مورد میانگین صحبت کنیم، میتوانیم آزمایشهای انجام شده در زمان را روی انواع مختلف عسل مقایسه کنیم و نتیجهگیری کنیم. از این نقطه شروع می شود، می توان گفت که عسل مقدار بسیار کمی ویتامین دارد. با وجود تمام وبلاگ هایی که عسل را به عنوان منبع خوبی از ویتامین ها ستایش می کنند.
اگر فردی مجبور شود همیشه فقط عسل بخورد، ویتامین های مورد نیاز روزانه خود را پوشش نمی دهد. اما هیچ کس در این موقعیت نیست.
چرا به ویتامین نیاز داریم؟
بدون ویتامین ها، پروتئین ها، کربوهیدرات ها و چربی ها نمی توانند به طور کامل تجزیه شوند تا انرژی کافی تولید کنند. ارگانیسم ما قادر به سنتز برخی از ویتامین ها است، اما نه همه آنها، و به همین دلیل است که ما نیاز به دریافت ویتامین ها از طریق غذا داریم. یا مکمل ها، زمانی که غذا نمی تواند نیاز روزانه را پوشش دهد.
خبر خوب این است که ما به مقادیر زیادی ویتامین نیاز نداریم. آنها در دوزهای کوچکتر کافی هستند، به استثنای ویتامین C، که باید بیش از حداقل 20 میلی گرم در روز باشد.
ویتامین ها محلول در آب و محلول در چربی هستند. مواد محلول در چربی را می توان در بافت چربی ما ذخیره کرد و نیازی به مصرف روزانه آنها نیست. اما مواد محلول در آب را نمی توان ذخیره کرد و باید روزانه آنها را مصرف کنیم.
ویتامین های موجود در عسل خام چیست؟ ویتامین C مهم ترین ویتامین عسل گزارش شده است و ویتامین های گروه B نیز بسته به نوع عسل در مقادیر متفاوتی وجود دارد. ویتامین های محلول در چربی K, A, D و E به میزان کمی در عسل وجود دارند که اغلب منشا گرده گل دارند.
میزان و نوع ویتامین های عسل تحت تاثیر منشا گیاهی عسل دارد و می تواند بسیار متغیر باشد. طی شرایط انبارداری و نگهداری در دماهای بالا به تدریج از میزان ویتامین های عسل کاسته می شود. ویتامین ها نیمه عمر پایینی دارند و طی دو سال سهم عمدهای از ویتامین های عسل از بین می روند و طی واکنش های شیمیایی به دیگری تبدیل می شوند.
مواد مغذی عسل
یک قاشق غذاخوری (20 گرم) عسل حاوی[1]https://fdc.nal.usda.gov/fdc-app.html#/food-details/1103956/nutrients :
- چربی: 0 گرم
- پروتئین: 0 گرم
- کربوهیدرات: 17 گرم
- فیبر: 0 گرم
- ریبوفلاوین: 1% از ارزش روزانه (DV)
- مس: 1% از DV
عسل اساساً شکر خالص است، بدون چربی و فقط مقدار کمی پروتئین و فیبر. حاوی مقادیر کمی از برخی مواد مغذی است، اما بیشتر افراد معمولاً عسل کافی مصرف نمیکنند تا منبع غذایی قابل توجهی از ویتامینها و مواد معدنی باشد.
پروتئین، آنزیم و اسیدهای آمینه عسل
عسل، حدودا ۰.۵ ٪ پروتئین و دیگر آنزیمها و اسیدهای آمینه را دارد.
سه آنزیم اصلی موجود در عسل شامل:
- دیاستاز (آمیلاز – تجزیه کننده نشاسته یا گلیکوژن به قندهای ساده تر)
- اینورتاز (سوکراز و گلوکوزیداز – تجزیه کننده ساکارز به فروکتوز و گلوکز، همانند گلوکزاکسیداز که گلوکز را به هیدروژن پراکسیداز و اسید گلوکونیک تجزیه می کند.)
- گلوکز اکسیداز
از طرف دیگر، بزاق دهان نیز نقش مهمی در فعال کردن آنزیمهای تجزیه کننده آمیلاز و گلوکز اکسیداز داشته و جذب عسل را سهل الوصول می کند. گلوکز اکسیداز عسل، تولید هیدروژن پراکسید میکند که اثرات ضد باکتریایی در حفره دهانی دارد.
ویتامین های عسل
ویتامین های عسل شامل مقدار کمی ویتامین های تیامین (B)، ریبوفلاوین (B2)، اسید پانتوتنیک (B5)، نیاسین (B) پیریدوکسین (B6) و اسید اسکوربیک (C) است. جدول ز یر میزان ویتامین های موجود در ۱۰۰ گرم عسل را نشان می دهد.
اگرچه ویتامین های زیر در عسل به مقدار خیلی کم وجود دارند، اما از اهمیت زیادی برخوردار می باشند؛ زیرا آنها مخلوط با کربوهیدارتها، املاح معدنی و اسیدهای آلی می باشند.
مقدار ویتامین های موجود در عسل بستگی به مقدار گرده گلی دارد که توسط زنبوران عسل به آن افزوده می شوند. عسل تصفیه نشده و خام از نظر ویتامین غنی است و تصفیه باعث کاهش ویتامین های عسل می شود.
شایان ذکر است که منشاء ساختمانی عسل ارتباطی با دانه گرده ندارد و ممکن است بعضی مواقع گرده های ذخیره شده در کندو به مقدار جزئی با عسل مخلوط شوند.
مقدار ویتامین ها و عناصر معدنی و کمیاب در عسل کم، و میزان مصرف توصیه شده آن (RDI)، محدود است. ممکن است تصور شود، بسیاری از عسل های تک گل حاوی مقادیر بیشتری از عناصر معدنی هستند، اما تنها استثنایی که ممکن است مقادیر بالای عناصر معدنی را داشته باشد، عسل های مالزیایی می باشند. لذا در سایر عسل ها مقدار عناصر معدنی کم و مشابه بقیه می باشد.
عسل همچنین سایر عناصر کمیاب را در خود جای داده است. از نظر غذایی، عناصر کروم، منگنز و سلنیوم، اهمیت فراوانی بخصوص برای کودکان ۱- ۱۵ سال دارند. سایر عناصر نظیر بور، گوگرد، کبالت، فلئور، ید، مولیبدن و سیلیسیوم نیز هرچند شاخص مصرف کمی دارند، ولی برای انسان مفید هستند.
جدول زیر انواع ویتامین های موجود در عسل طبیعی را نشان می دهد. [2]https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19155427/
ویتامین های عسل | مقدار در 100 گرم | مصرف مجاز (1 تا 4 ساله) | مصرف مجاز (4 تا 15 ساله) | مصرف مجاز (15 سال به بالا) |
---|---|---|---|---|
ویتامین K | 0.025 | 15 | 20 – 50 | 60 – 70 |
ویتامین B1 (تیامین) | 0.02 – 0.9 | 0.6 | 0.8 – 1.4 | 1 – 1.3 |
ویتامین B2 (ریبوفلاوین) | 0.01 – 0.9 | 0.7 | 0.9 – 1.6 | 1.2 – 1.5 |
ویتامین B3 (نیاسین یا نیکوتینیک اسید) | 0.1 – 2.7 | 7 | 10 – 18 | 13 – 17 |
ویتامین B5 (اسید پانتوتنیک) | 0.02 – 1.9 | 4 | 4 – 6 | 6 |
ویتامین B6 (پیریدوکسین) | 0.01 – 0.32 | 0.4 | 0.5 – 1.4 | 1.2 – 1.6 |
ویتامین B9 (اسید فولیک) | 0.01 – 0.7 | 0.2 | 0.3 | 0.4 |
ویتامین C (آسکوربیک اسید) | 0.1 – 2.5 | 60 | 70 – 100 | 100 |
ویتامینهای B، همراه با گلوکز و فروکتوز موجود در عسل، این خوراکی شیرین را به انرژیبخشی طبیعی برای بدن تبدیل میکند.
آنزیم آمیلاز که در عسل خام وجود دارد به هضم غذا کمک می کند.
بی شک عسل حاوی مقادیر اندک، ولی قابل اندازه گیری از چند ویتامین است. هیداک و همکارانش ویتامین های تیامین، ریبوفلاوین، اسید اسکوربیک، پیریدوکسین، اسید پنتوتنیک و اسید نیکوتینیک را در عسل شناسایی کردند. آنها ابراز داشتند که تصفیه عسل از مقدار ویتامین های آن می کاهد. (عسل خام استفاده کنید)
در آزمایشات دیگر مشخص شده است که ویتامین های گروه ب در نمونه های مختلف عسل با هم تفاوت های عمده ای نشان می دهند. این اختلاف مربوط به منبع عسل و مقدار گرده موجود در آن است.
باتوجه به مقادیر ویتامین های موجود در عسل و احتیاجات روزانه انسان به ویتامین ها و مقدار عسل مصرفی توسط هر فرد، می توان به وضوح گفت که ویتامین های موجود در عسل از اهمیت چندانی برخوردار نیست؛ زیرا انسان نمی تواند به قدری عسل مصرف کند که از طریق عسل مقدار قابل توجه ای ویتامین های موجود در آن را کسب کند!
عسل های تقویت شده با ویتامین ها
با افزودن کنسانتره ویتامین های مختلف به شربت شکر و خوراندن چنان شربتی به زنبور عسل، عسل هایی با مقادیر بالای ویتامین های افزوده شده به شربت به دست خواهد آمد. این عسلها علاوه بر خاصیت عسل معمولی، از لحاظ ویتامین های افزوده شده به آنها نیز غنی هستند.
عسل های غنی شده با ویتامین ها را می توان برای تقویت افراد ضعیف و افرادی با کمبود ویتامین به کار برد. شربت حاوی ویتامین ها، عصاره میوه ها و سبزی ها، شیر و مواد دارویی، برای سلامت و رشد خود زنبورها نیز مفید است، زیرا زنبورها قبل از اینکه این مواد را وارد عسل کنند و به داخل شانها برگردانند، ابتدا هرگونه نیازهای بدنی خود را با چنان مواد تأمین می کنند و بی شک، مازاد نیاز بدن خود را وارد عسل می کنند.
به این ترتیب ملاحظه می شود که زنبوردار می تواند با اندکی همت، هم تولید بیشتری داشته باشد و هم عسل تولیدی وی، از لحاظ غذایی و درمانی ارزش بسیار بالاتری داشته باشد.
مواد مرتبط با ویتامین ها
کولین . این ویتامین برای مدت زمان طولانی در نظر گرفته می شود، در واقع یک پروتئین است، اما با تأثیری مشابه B کمپلکس. تفاوت عمده این است که کولین می تواند توسط ارگانیسم ما سنتز شود. این تنها زمانی اتفاق می افتد که مصرف متیونین بیش از حد لازم باشد و در سنتز پروتئین استفاده نشود.
عسل حاوی هر دوی آنها است و متیونین ما برای سنتز کولین استفاده نمی شود و برای سایر فرآیندهای بدن در دسترس خواهد بود. (به گفته رناته فرانک در کتاب عسل، غذا و دارو).
به شکل استیل کولین برای انتقال تکانه های عصبی (انتقال دهنده عصبی) استفاده می شود که مسئول عملکرد خوب حافظه و ظرفیت تمرکز است.
با افزایش سن، مقدار کولینی که به مغز می رسد را از دست می دهیم و به همین دلیل است که باید در رژیم غذایی خود بیشتر مصرف کنیم. عسل منبع خوبی از آن است.
نتیجه گیری
- مطالعات میکروشیمیایی و میکروبیولوژیکی وجود ویتامین های زیر را در عسل نشان داد:
ویتامین B1 (تیامین)، ویتامین B2 (ریبوفلاوین)، ویتامین B3 (نیکوتینیک اسید یا نیاسین)، ویتامین B5 (اسید پانتوتنیک)، ویتامین B6 (پیریدوکسین) و ویتامین C (اسید اسکوربیک). سایر محققان همچنین ردپای ویتامین K و ویتامین B9 را در انواع خاصی از عسل یافتند.
- مقدار ویتامین ها بسیار متغیر است ، بسته به منبع عسل و تعداد دانه های گرده. همچنین بستگی زیادی به نوع گل/درخت، خاک، رطوبت، آب و هوا و شرایط برداشت دارد. بارزترین تنوع یافت شده در محتوای ویتامین B3 (نیکوتینیک اسید) و ویتامین C (اسید اسکوربیک) بود.
فرآوری محصول (پاستوریزه کردن عسل)، در واقع شفاف سازی آن با خاک دیاتومه، محتوای ویتامین عسل را کاهش می دهد و بنابراین باید از آن اجتناب شود. - نیازی به مقادیر زیادی ویتامین C نیست، زیرا فلاونوئیدهای عسل از تجزیه ویتامین C جلوگیری می کند و به آن اثر چندین برابر قوی تر می دهد. هم افزایی بین تمام عناصر عسل آن را به محصولی منحصر به فرد و فوق العاده سالم تبدیل می کند.
این واقعیت که مقدار آنها بسیار کم است، من را به یاد داروهای هومیوپاتی می اندازد. ماده فعال آنقدر رقیق شده است که می توان گفت دیگر وجود ندارد. با این حال، اطلاعات وجود دارد، و آنها کار خود را به خوبی انجام می دهند.
بنابراین، اگر ویتامین های زیادی وجود ندارد، چه چیزی در عسل پیدا می کنیم؟
شاید مهم ترین ترکیبات عسل، علاوه بر قند، PH پایین و رطوبت کم، عبارتند از:
- آنزیم ها: فسفاتاز، آمیلاز، گلوکز اکسیداز، اینورتاز، کاتالاز؛
- مواد معدنی: کلسیم، منیزیم، فسفر، پتاسیم؛
- آنتی اکسیدان ها : ORAC و پلی فنول ها.
منابع
سلب مسئولیت پزشکی: اطلاعات موجود در این محتوا "ویتامین عسل؛ عسل چه ویتامین هایی دارد؟" به منزله توصیه پزشکی، تشخیص یا درمان نیستند. برای اطلاعات بیشتر همیشه با یک متخصص یا پزشک خود مشورت کنید.